Људи поваѓав на пазар, треба да се пазари следовање за целу недељу, па појдемо сас мајку ми и ај успут до тетку ми на гости да се одморимо од пазарл'к. К'д појдемо нагоре од пазар оно како да си у Капали чаршију неможеш да се разминеш. Сви нешто продавав, од телевизор до регал шестокрилан распостељан по улицу. Сапнуеш се од стари п'ртаљчики улични кучиња, абе едвај стигнамо до зграду!И еве ти призор! Нешто звонца, ми се вртимо, а оно КРАВЕ у сви бое и Партизановци и Звездаши... една, друга, треќа... још... још и крај нема.
Ми се побуткамо една уз другу узврпољимо се, само да се искужљамо од овуј ситуацију
А они га бре намирисава спанаќ, видева зеленее се нешто, па к'д се дадева у т'рк, па една прашина и бидна стампедо. Видева не видева нема ништо од спанаќ, ми ги побегнамо па се оправива по улицу ваљда до парк соколански на пашу... ееееее колко е убаво тој у центар на град да осетиш мирис на сено... у овуј ладну балканску зиму.
Categories:
Кумановска работа,
Писма