Там’н стигна до “Ѕидче”, мрак падна. “Аууу, чек да пројду ја улицу, зашто ако остану од овуј страну, ке ме изеде змија (или змие)”. Прoјде гу улицу, стоју куде “грицка”, слушам позади мене, галама почна пол’к да се диза: “Здраво брат, како си!”; “Милееее....све ли ти е**!”; “Сашке срциииии, оди ма да се поздравииш!”. Почнава и скутери да се појављав, зуууууууу, зуууууууу, брм брм брм брм! Слушам ги како ги брчив и питам се, дали и дедо ми се е исто осеќаја партизанац к’д га е возија приквечер, на корзо, од плоштад до парк и назад. Ваљда не, све док не купија томос. С’га томос не е за у град. (тачка).Ех овој “Ѕидче”, главни омладински чал’ми од туј искачав, ако сакаш некој да те види, дојдеш на “Ѕидче”, па ондак они те сви видив и ти си хепи... ех, а колко ли су само млади људи туја наѕебнале (дома- оспени, амоксиклави, аперитиви, ово-оно).
Него доста за ѕидче, оправи си гу ја још понадоле. ИИИ! Да не забраву, од памет се извади пу,пу,пу! Да, да онај продавница карши ѕидче (карши изгорену школу, за постари ). Проваѓам б’ш пред њума, к’д оно, онија нови врата на сензор (ко од “Стар Трек” да ги земале) што ги ставиле, фууууц! Отворива се! Ја одма у даден моменат, одбивам се, а од унутра искача сваќа с’с 2 кила шикер и некои готови коре. Гледам гу, цел потресен и мислу си: “Аааааа, овај обланде ке прави, вратија се е муж ву од работу, па да га заблажи малце.” А муж ву у работи у едно славно граѓевинско предузеќе. Следеќи пут ќе ви кажу ед'н виц за мајстора од туј фирму.
Поздрав, Обландер.
линк до прву статију
Categories:
Кумановска работа,
Писма