Иду си ја такој по улицу и слишам некој жив се дере по мене, вика ли вика “ееееј бизниииис биизнис застани“ В'рту се, ни га знам ни га познавам дечка, ама викам си ај можда дека подалечко ми се виде па неможу да га запазу кој е, па си подзастана. Дере се он још увек “еј застани бизнис имам нешто много важно да ти кажуууууу“. Ја погледна и к'д заличе ми на мое школско другарче застана и викам “што си се раздраја бе еве ке те почекам б'ш да виду што имаш ти да ми кажеш“ и оној у мој стил драстично застанување и он и ја правимо сцену као привлачамо пажњу на народи од еданпуд како се он приближуе, а народ све повише и повише буљи у нас ја гледам дека не е мој школски нити па ми е од негде познат. Он некако успоруе у одење и драње некако чудно ме гледа проваѓа покрај мене ја оној бледо га гледам и гледам што се дешава . Гледам накуде иде и оп оп с'тмни ми се к'д подоле од мене стои друг дечко и се гази од смејање.... најтрагично беше што одма на сви ги бидна јасно што се дешава и почна групно смејање. И дечко што се дереше и дечко по кога се дересва и сви што гледасва како се одвива ситуација сви ама сви нема кој не ми се насмеја т.е. изнасмеја. Ја оној мое изгубено смејање е хе хехе хеееее и сигурна сам била жар у образи појде си пол'ка накуде што си беше пошла убедена дека више никад нема ни да се заврту, а камоли да застану па макар и стварно по мене се драле. Мислу хе, па и не се заврши све толко лошо де, после се запозна с'с дечка што се дереше и другара му бизнис МЕН.Бизнисвумен
Categories:
Писма