Све си беше ОК док не се јави он и не ми кажа дека и он ке дојде тамо и док не ми створи панику, пошто мавамо се како киша около Крагуевца веќ некое време, а богами и двоицата глумимо јаки личности. Све беше договорено ама б'ш све. Да се соберемо с’с мое друштво. Да дојде и он тамо с'с другара да се видимо да си честитамо све како што е ред. Ја под хитно облачање хаљинче, да ми дојде струк и кук до израз, па ставјање шминка па коса средување, па све по ред све док конечно не виде непознату девојку пред огледало с'с задовољан осмех. “Ќе види он мислу си“.Собрамо се с'с екипу пуштимо си музику, принесемо си софру и нормално тој што само на може да ми се деси, другачка ми да отвори флашу расипа вино врз мое хаљинче. Ја промени боју моментално помодре од нервозу. Прво зашто хаљинче ми беше ново и скупо (на попуст га зема) друго зашто он требаше да ме види топ, а не тап. Брзо облачање блузу на другара ми и тој дебелу ролку с'с татлија шаре низ њега плус бугарски плет. Леле што нервозу изеде.
Ете га он улаза среден, среден како на фешн вик да пошја, а ја како на фешн фрик (црни холохопке с’с лисчиња низ њима у комбинацију с’с плетену спортску ролку xxxxx) брука, брука. Погледна ме, насмеја се, гушна ме. Не ми беше битно ништо више ни како изгледам, битно беше до мене и с'с мене.
Кумановка