Викна ме комшо да га подгурну малко, дека нејќе да му запали кец. Па ај запали му, па ме седна у авто да му праву друштво до мајстора, не за друго него ако треба па да подгурну. Отидесмо до дечка он онакој погледна га од око и вика: Преко 20 године а?!Погледнамо се с'с комшу викамо ов'ј гата ли, што е работа, проценуе што е квар само с'с поглед.
Остависмо га на поправку и полка, пол'ка оправимо гу накуде чаршију да даде по едн чај да се згреемо. Седнасмо па од чај пројдемо на по едну љуту и салатку, абе осеќаја сам се како да е купија авто, а не да смо га однеле на поправљање. И више фати пладне решимо да гу прекинемо сериију и да не га мучимо келнера, платисмо и такој загреани застанамо пред сат и почнасмо гу локалну демагогију, кој колко и што, за како и куде треба, абе ееееј цел град унакрс га прошетасмо.
И едно време позади нас паркира се кец, комшо се врти вика: Абе овој мој! Ја га гледам авто, кал на браници, искривени фарови, ед'н брисач само и ја викам: Да бе, твој е!
И тети га дечки искача и вика: Абе бидна га ја га направи, па да не га истерују мое искочи да си завршу работу, а ти после четири дојди да си га земеш!
Categories:
За комшие,
Кумановска работа