Стојасмо, стојасмо, ај ќе почекамо викам си. Почекасмо не е да не, три пут смени ногу, потпре се на стубче. Плици на табани ќе ми искочив од т'пкање у место.
Испоздрави се с'с сви што ме знев, добро де и ја ги знам, ај да не си дизам цену. Па такој стојајќе виде кој седи, како седи, с'с кога седи, како прекрстуе батак, како залижуе косу нечешљану, како стручно цигаре до астал га фрља, виде ги и онија пациенти што жмиев 3 пута на д'н на исто асталче... Виде и како не гледав келнерке па се кикотав ... Све, све виде ама да седну та не. И ај да иду на друго место, што ќе иду, к'д беше прееска и тамо има гужва. Голем град ама малко и мали су места да не соберев сви. Знам дека Ви е досадно ама и мене ми беше верујте ми и такој е стално ама нема што да прави човек. А знам дека к'д ќе седну ќе биде:
Дечко миринда ни е вруќа! Немамо лед за ладно нес ако сакаш сладолед што не е растопен да ти донесу или ако нејќеш тој, некој ѓус ама па, чаше немамо миени.
Categories:
Кумановска работа